Suppenhuus

Ds Jettli ischd dir d Brunnengassen ueha chon mid enem wissen Email-Hafen. Där hed zwar uusgsehn wienes Dalmatiinerhundelli, wil der Email-Uberzug uberaal ischd abplätzeta gsiin. Ds Jettli hed zundrischd in der Gassen iner chliine Wwohnig ghuused. Zun der Tiren inhi ischd ma i d Chuchi chon und dernah i d Stuben. Ds Jettli ischd en grossi Sammlerre gsiin. Siiner gsammleten Wäärch hein alls beinhalted, wass eppa esoo gid. Wemma i d Chuchi inhi ischd chon, hed ma dirnes schmals Wägli zun der Stubetiren inhi chenne llouffen zunem Bett. Uf däm Wäg siin linggs und rächts vo Ziitigen und Heftlenen, Ggofri, Täschleni, Ggarton -Trucki, Harassleni und no anders faschd ungleublichs Ziig, uehi bbiigeds gsiin bis faschd a Soller. Der Chuchi-Tisch ischd uberschtellta gsiin, mi hätti e gheis Chachtelli chennen abstellen. Item, ds Jettli ischd gääij dir ds Oberdorf disuus grickt fir nah Suppen. Vor em Suppenhuus hed äs si i d Reien gschtelld und hed gwaarted, biss hed inhi chennen und im Peul hed Suppen in Hafe gschepft. Waas zun der Tiren uusi ischd, hein die, wa duussen hei gwaarted, dem Jettli grieft: «Diin Hafe rrind!»
Etz hed där Hafen nämmli enem Dalmatiiner Hundelli gglichen, waa brinzled!
Ds Jettli hed angäänds ds Loch gfunden und ischd mid dem Zeigfinger druf und hed ds grebscht chenne verhan. Albärt, en aktiiva Samariiter, hed si dem Jettli dduured: «Waart gad eis!» Är hed en Gäldseckel firha gnun und drus es mächtigs Pflascher. Är hed das uber ds Loch gchleipt und gseid: «Wett etze Soorg heschd, magschd eppa gad hein, ebs drabghiid, ds Pflaschter.» Äs ischd ggraaten und eso siin ds Jettli und siin Brueder Albi no zunem Suppe-Zmittag chon.

Martin Flück